Facemos lectura do poema Meniña Gaiteira e escoitámolo na voz de Marlene Rodríguez do grupo Xardín Desordenado
¡Que feira, rapaza, si cantas faremos...
Festiña por fora, festiña por dentro.
Canta, si queres, na lengua que eu falo;
daréiche un mantelo, daréiche un refaixo.
Así mo pediron na beira do río
que corre entre as herbas do campo frolido.
Tocaban as gaitas, ó son das pandeiras,
bailaban os mozos cas mozas modestas.
Has de cantar, meniña gaiteira;
has de cantar, que me morro de pena.
Canta, meniña, na beira da fonte;
canta, daréiche boliños do pote.
Lugar máis fermoso non houbo na terra
que aquel que eu miraba, que aquel que me dera.
Lugar máis hermoso no mundo no hachara
que aquel de Galicia, Galicia encantada.
Mimosa, soave, sentida, queixosa,
encanta si ríe, conmove si chora.
Cal ela, ninguna tan doce que cante
soidades amargas, sospiros amantes.